Nastolatek z depresją

Depresja – to częsty problem zdrowotny we współczesnym społeczeństwie, przejawiający się pogorszeniem nastroju, zaburzeniami w sferze myślenia, zachowania i relacji międzyludzkich. Około połowa przypadków zachorowań przypada na okres dzieciństwa i dorastania.

Depresja jako choroba – to stan długotrwałego, codziennego utrzymywania się objawów, które wywierają negatywny wpływ na funkcjonowanie dziecka w domu, w szkole i w środowisku rówieśniczym.

Jak rozpoznać depresję u nastolatka?

Główne objawy depresji u młodzieży to:

  • obniżony nastrój, przygnębienie, smutek, wahania nastroju w ciągu dnia (zwykle gorsze samopoczucie rano);
  • pesymizm, ciągłe narzekanie, nieustanny żal do innych, brak wiary w siebie;
  • ciągłe rozdrażnienie, irytacja, wybuchy złości prowadzące do częstych konfliktów, arogancja, zachowania agresywne;
  • utrata zdolności do odczuwania przyjemności z rzeczy, które sprawiały radość i związana
    z tym rezygnacja z ulubionych zajęć;
  • bezradność, niezrozumiałe napady płaczu, nieumiejętność podejmowania decyzji, poczucie nieskuteczności;
  • nadmierna męczliwość, spadek aktywności, brak energii;
  • dolegliwości somatyczne: bóle głowy, brzucha, skargi na fizyczne wyczerpanie, kołatanie serca;
  • uporczywe problemy z zasypianiem (np. skrócenie snu, przerywanie snu, zbyt wczesne wybudzanie się, nadmierna senność itp.);
  • problemy z niepamięcią, trudności z koncentracją uwagi, małomówność, zamknięcie się
    w sobie, społeczna izolacja;
  • odmowa chodzenia do szkoły, wagarowanie, zaniedbania higieniczne;
  • natrętne myśli o treści depresyjnej, dominujące uczucie bezsensu życia, zainteresowanie tematem śmierci, nadmierne poczucie winy, objawy lęku;
  • zachowania ryzykowne, samouszkodzenia, sięganie po używki.

Uwaga! Depresję czasem trudno zauważyć, bo jej objawy bywają mylone z: oznakami dorastania lenistwem, hipochondrią, złym zachowaniem czy nadwrażliwością.

Jak reagować, gdy podejrzewamy u dziecka depresję?

Rodzicu,

  • powiedz dziecku, że dostrzegasz jego smutek lub/i rozdrażnienie, okaż zainteresowanie jego przeżyciami i problemami;
  • dokładnie wysłuchaj dziecka, staraj się postawić w jego sytuacji;
  • nie sprowadzaj rozmowy do stwierdzenia: „głowa do góry, jutro będzie lepiej”;
  • zaproponuj pomoc (zwłaszcza własną, jesteś dla niego ogromnym źródłem wsparcia), zapytaj czy nastolatek chciałby skorzystać z rozmowy (konsultacji) ze specjalistą (np. psychologiem klinicznym lub psychiatrą);
  • przypomnij dziecku konkretne sytuacje z przeszłości, gdy radziło sobie z problemami (wskaż sukcesy, okaż uznanie dla jego skuteczności i wytrwałości);
  • jeśli depresyjny nastrój nastolatka utrzymuje się przez dłuższy czas i wywiera negatywny wpływ na różne sfery życia dziecka, poproś lekarza pierwszego kontaktu lub pedagoga szkolnego/psychologa szkolnego o wskazanie psychoterapeuty, psychologa lub psychiatry mającego doświadczenie w terapii depresji, udaj się jak najszybciej na konsultację;
  • w przypadku myśli samobójczych – natychmiast skontaktuj dziecko z lekarzem psychiatrą, (ew. psychoterapeutą lub psychologiem klinicznym) – on postawi odpowiednią diagnozę
    i zaleci dalsze działania, ważna jest tu szybka interwencja!;
  • w przypadku zagrożenia życia – dzwoń po karetkę pogotowia!

 

Gdzie w Płocku szukać pomocy?

  • Poradnia Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży (dzieci do ukończenia 18 r. ż), SABA-MED, ul. Kobylińskiego 14 , tel. (24) 263-23-79;
  • Poradnia Zdrowia Psychicznego (dla osób pełnoletnich), ul. Reja 15/3, tel. do rejestracji (24) 364-53-21;
  • Ośrodek Interwencji Kryzysowej przy Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Płocku (dla mieszkańców Płocka), ul. Wolskiego 4, tel. (24) 364-02-48;
  • Ośrodek Interwencji Kryzysowej i Poradnictwa Specjalistycznego, ul. Bielska 59 (Starostwo Powiatowe), tel. (24) 267-68-37;
  • Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 1 w Płocku, ul. 21 Stycznia 7, tel. (24) 367-23-23;
  • Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 2 w Płocku, ul. Jakubowskiego 10, tel. (24) 364-99-01;
  • konsultacje psychologiczne w szkole.

Formy pomocy dziecku z depresją:

  • psychoterapia;
  • farmakoterapia (gdy lekarz stwierdzi, że to potrzebne, zaleci stosowne leczenie).

Rodzicu, ponieważ depresja jest problemem całej rodziny, a rodzice są podstawowym źródłem wsparcia dla dziecka, ich współuczestniczenie w procesie terapii i leczenia jest niezbędne.

Na podstawie literatury przedmiotu opracowała: Hanna Drzewiecka-Krawczyk